|
Getuigenis Ann |
|
|
|
|
|
Getuigenissen |
Startpagina |
Contact |
||
|
|
|
|
||
|
Aan het begin van de MSA heb ik nog een periode
in een bloemenwinkel gewerkt. Ik dacht dat het misschien wel weer zou
verbeteren maar het verslechterde alleen maar. Ik heb daar dan nog een paar maanden
gewerkt tot mijn bazin zei dat het te moeilijk werd. Mijn evenwicht was
gestoord, ik kon niet meer schrijven en mijn spraak werd slechter. Vooral
mijn evenwichtsstoornissen zorgden voor problemen. Ik was eens een bloemstuk
aan het maken en had daarvoor een mes nodig. Ik ben gevallen met dat mes in
mijn handen. Gelukkig is er dan niets gebeurd maar zo werd wel duidelijk dat
ik daar niet meer kon voortwerken. Ik ben nu beginnen schilderen. Ik heb wel niet meer
zo’n vaste hand en daarom gaat het niet met een penseel. Maar ik gebruik een
spons en zo lukt het wel. Ik lees ook veel, kijk tv of werk aan
de computer. Koken doe ik samen met mijn vriend. Sommige dingen kan ik
wel niet meer doen omdat ik soms plotse bewegingen maak wat gevaarlijk kan
zijn als ik een mes vastheb. Die dingen neemt mijn vriend dan voor zijn
rekening. Vroeger kookte ik dagelijks en deed ik het alleen. Met de auto rijden doe ik niet meer, ik ben er mee moeten
stoppen. Ik moet dus meegaan met iemand. Soms neem ik nog de bus met een PAB. Zij moet wel mee zijn
anders gaat het niet. Ik leer geen nieuwe mensen meer kennen. Ik
ben bang om te spreken, heb schrik dat ze zullen denken: ‘Wat scheelt er met
haar?’. Ik spreek af met mensen die ik al kende. Mijn
vrienden zijn nu liever, ze vinden het erg voor mij. |
||||
