Getuigenis Peter
		Getuigenissen	Startpagina	Contact
1. Kennismaking met Peter	Van mijn spraak ondervind ik eigenlijk niet veel problemen. Het lastigste vind ik wanneer mensen me aankijken alsof ze me niet verstaan hebben. Ik weet niet of dat echt zo is, of ik het me gewoon voorstel. Het voelt alsof de mensen me nakijken. Ik kreeg een paar negatieve opmerkingen. Ik loop niet stabiel, en mensen durven snel te denken dat ik dronken ben. Dat maakt het wel moeilijk. Ik moet iedere keer uitleggen dat ik een erfelijke aandoening heb. Op een manier zou ik liever in een rolstoel zitten zodat mensen merken dat er iets is met mij. Buiten nu, mensen veroordelen je heel de tijd. Dat gebeurt wel minder sinds ik mijn boek heb geschreven en daarmee in de krant ben gekomen. De mensen in de gemeente en daarbuiten zelfs ook, weten dat ik spinocerebellaire ataxie heb. Dat was ook de reden waarom ik mijn boeken heb geschreven. Ik heb dit boek op 6 maanden tijd geschreven.
2. Hoe ik dysartrie kreeg
3. Mijn voorkennis van dysartrie
4. Hoe mijn leven vroeger was
5. Mijn spraak in het begin
6. Bijkomende problemen
7. Mijn therapieproces
8. Mijn alledaagse communicatie
9. Begrip voor dysartrie
10. Hoe mijn leven er nu uit ziet
11. Tips voor anderen met dysartrie
12. Hoe communiceren met mij
13. Mijn toekomstbeeld