|
Getuigenis Robert |
|
|
|
|
|
Getuigenissen |
Startpagina |
Contact |
||
|
|
|
|
||
|
Als ik 62 jaar was ben ik moeten stoppen als horlogemaker. Ik heb het heel lang kunnen doen omdat ik kon neerzitten, mijn handen waren stabiel en ik zag goed. Maar op een bepaald moment kreeg ik problemen met mijn fijne motoriek, mijn handen waren niet meer stabiel. Dat is moeilijk want met al die kleine stukjes moet je je handen heel stil kunnen houden. Op den duur kreeg ik hartritmestoornissen van de stress omdat ik voelde dat het allemaal niet meer zo vlot ging. Het contact met vrienden en familie is
veranderd.
De MS heeft daar deels mee te maken maar ook onze ouderdom speelt een rol. Nu lees ik heel veel, thrillers kunnen mij heel
erg boeien. ’s Avonds kijken we naar de televisie. Ik kan nog met de auto rijden, al is dat nu een
tijdje geleden door mijn opstoot. Voor de revalidatie komen ze mij halen met
een busje. Kort nadat ik vernam dat ik MS had, zag ik een
affiche van de MS-liga. Ik heb meteen contact opgenomen en dan hebben mijn vrouw en ik
een cursus voor MS-begeleider gevolgd. Als MS-begeleider moet je contacten
leggen, een luisterend oor zijn voor anderen met MS. De mensen konden ons dan
bellen en hun verhaal doen, eventueel gaven wij hen dan ook bepaalde tips. Vroeger organiseerden we ook kaartavonden ten
voordele van de MS-liga. De opbrengst ging naar het vervoer van mensen naar
het revalidatiecentrum. Die kaartavond heeft 18 jaar lang bestaan. |
||||
