|
Getuigenis Yves |
|
|
|
|
|
Getuigenissen |
Startpagina |
Contact |
||
|
|
|
|
||
|
Ik heb geen pasklaar antwoord
voor de toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat mijn
spraak in orde komt, genoeg om te functioneren. De spraak zal wel beter worden eens ik mijn job weer zal
uitvoeren. Ik oefen elke dag, maar de dysartrie zal niet volledig weggaan. Ik heb veel problemen met het aanvaardingsproces. Ik vergelijk het dagelijk
leven constant met dat van vroeger. Dat moet ik afleren. Ik ben een beetje te laks, te
afwachtend. Het zal nooit vanzelf goed komen en
dat besef ik wel. Het is voor de rest
van mijn leven. Het wordt tijd om mij aan te
passen aan mijn nieuw leven. Ik ben al meer dan twee jaar
verder en heb al veel bereikt. Nu heb ik het belangrijkste nog: mijn vriendin
en kinderen. Ik heb wel redenen om
tevreden te zijn. I have a million
reasons to be sad, but I have a million to be happy too. Ik moet
elke dag blij zijn dat ik er nog ben, want evengoed was ik er niet meer. En
dat besef ik wel. Al denk ik dat elke NAH-patiënt naar hetzelfde hunkert:
zijn vroegere leven. |
||||
